‘Wat ontzettend lief van jou!’ Terwijl ik voel dat ik me redelijk ongemakkelijk voel en een tikkeltje verlegen begin te worden wimpel ik het compliment af. ‘Ach joh, dat is toch normaal?’ Reageer ik.
Dit soort gesprekken heb ik de laatste tijd al een paar keer gehad, een keer toen ik tegen iemand zei dat ik iets wat zij bij mij had besteld zelf kom bezorgen, een keer toen ik iets meenam voor iemand uit de Ikea en een keer nadat ik tegen een paar vriendinnen vertelde dat ik voor 2 jarige meisjes van 3 en een voor m’n groep van de zondagsschool een kaart had gestuurd. Alle keren was de reactie: ‘Wat super lief van jou!’ Terwijl ik dan denk, dat is toch normaal en een kleine moeite? Ik vind het toch wel ongemakkelijk om zulke complimenten te krijgen. Vooral als het om zoiets kleins gaat als een kaartje sturen naar een kind. Of een bestelde bos bloemen voor het goede doel bezorgen. Dat is toch normaal?
Wat vind jij? Aan een ander denken, is dat normaal of iets heel bijzonders?
